dinsdag 16 augustus 2011

bericht uit Lissabon II

tram 28
Zondagavond heb ik buiten de deur gegeten in Alfama. Een simpel menu: een prima soepje vooraf, gegrilde paling, fruit, wijn en koffie samen € 8… Daarna met tram 28 door de stad gereden. Dit moet je echt doen als je hier bent. De tram slingert zich door straatjes waar een beetje claustrofoob niet eens durft te lopen. Op de terugweg had ik een superbijdehante trambestuurster die in alle talen op alles commentaar gaf. Dat verwacht je eerder in Amsterdam dan in Lissabon.
auto op de rails
Regelmatig loopt de tram vast op geparkeerde auto’s. Na kortere of langere tijd bellen, komt de eigenaresse (sorry, het zijn altijd vrouwen en meestal niet de lelijkste) aanlopen en verontschuldigt ze zich op charmante wijze. Niemand die scheldt of boos wordt en de tram vervolgt zijn weg. Het vermogen om te wachten is echt een van de kernkwaliteiten van de Portugezen. Toen ik thuis kwam werd het nog mooier. Er stond een auto op de rails dus de tram kon er niet door. Vanaf het balkon kon ik het aantal trams zien groeien. 
Na verloop van tijd verscheen er een sleepautootje waardoor de auto’s er ook niet meer langs konden. Toen er 4 trams en tientallen auto’s stonden, kwam de eigenaresse eindelijk haar auto opzij zetten, vlak voor hij zou worden weggesleept. Alles bij elkaar heeft het bijna een uur geduurd.
Maandagavond was er weer fado op de Patio de Galé. We hadden de populariteit van Ana Moura niet goed ingeschat. Een half uur voor aanvang was de patio al helemaal vol en moesten we het concert volgen op een videowall op Praça do Comércio, jammer. Woensdagavond weer een fadoconcert: Maria Ana Bobone. Een minder grote naam, dus plek op de patio, maar wel een veelzijdige en indrukwekkende artiest die niet allen zingt maar ook gitaar en piano speelt.
Museu teatro Romano
Museu teatro Romano
Donderdag opnieuw een museumnacht. Dit keer in de in de buurt gebleven en alles te voet gedaan. Omdat voor de nucleo arqueologico om de hoek bij mijn huis een te lange rij stond gingen we naar Museo de Teatro Romano. Lastig te vinden in het donker maar daarom waren we wel de enige bezoekers, een bijzondere ervaring, Vanuit het museum kon je de weerspiegeling van de bijna volle maan in de Taag zien. Vrijdagavond in Alfama gegeten bij Fonte das 7 Bicas, daarna fado op het Largo de São Rafael, kleinschalig en authentiek. 
mercado dos ladroes
espectaculo Muare
Zaterdagochtend naar de vlooienmarkt: Mercado dos ladroes (letterlijk: dievenmarkt), ’s middags naar het strand van Cascais en ‘s avonds de slotact van het Festival dos Oceanos: Estpectáculo Muaré, een voorstelling van muziek en een soort zwevend ballet. De dansers hingen aan een enorme hijskraan boven Praça do Comércio. Daarna ter afsluiting vuurwerk en volle maan boven de Taag.
Palacio de Queluz
Zondag met de trein naar het Palácio de Queluz geweest, het zomerpaleis van D. Pedro III. Een soort klein Versailles dat inmiddels is opgeslokt door voorsteden van Lissabon. ’s Middags naar Museu Calouste Gulbenkian.
Een enkele keer heb ik het idee dat ik vooral bezig ben om mijn Spaans te verslechteren ipv mijn Portugees te verbeteren. Het blijft lastig deze talen uit elkaar te houden, maar meestal gaat het op de universiteit wel goed. De helft van de klas zijn Timorezen. Aanvankelijk snapte ik niet waarom ze Portugees leren, het is immers de nationale taal. Tijdens de Indonesische bezetting van 1976-2002 was het Indonesisch echter de verplichte taal o.a. op school. De generatie die in periode op school zat heeft een achterstand die ze nu willen inhalen. Gek genoeg betalen ze niet voor de cursus. Als ik het goed begrepen heb, wordt alles door de Portugese staat betaald. De meesten blijven dan ook 3 maanden.
Het motorrijden is elke dag een kick. Als het rijdt kun je probleemloos met de auto’s meekomen en als het stilstaat, kun je er lekker tussendoor. Als de zon schijnt is het stilstaan voor een stoplicht geen pretje met de hitte van de zon op mijn zwarte jack. In de stad kan de motor zijn warmte niet goed kwijt. Het is dan net of je een vuurkorf tussen je knieën hebt, maar ik klaag niet ;-). Soms voel ik me met mijn jack, laarzen en handschoenen net zo’n paranoia Amerikaan die met een helm op de fiets zit. Alle andere motorrijders dragen alleen een T-shirt, sandalen en een helm natuurlijk.

Groeten uit Lissabon,

Loek Kampinga

















Geen opmerkingen:

Een reactie posten